درباره ی رمان تاریخی، یا رابطه ی ویکتور هوگو با والتر اسکات

تأثیر ژرف والتر اسکات در دوره ای که رمان های تاریخی، مضمون اصلی قلمزنی نسلی از نویسندگان است، آشکارا با ستایش ادیبان چیره دست فرانسوی همچون ویکتورهوگو و بالزاک مهر تأئید می خورد. این تأثیر که مورد تأیید و تمجید کتاب های تاریخ ادبی نیز قرار می گیرد، اساساً مرهون اقدام نویسنده ی اسکاتلندی در تجدید و تحوّل بینش داستانی رمان تاریخی است که خـود با داشتـن پیشینـه ای تاریخـی، شالـوده ی آفرینش ادبی را بر درهم آمیزی واقعیت و خیال بنا می کند. در این نوشتار، روابط ادبی میان والتر اسکات و ویکتورهوگو در خلال نوشته هایشان مورد بررسی قرار می­گیرد. بدین­منظور، نخست بینش داستانی اسکات و نقاط افتراق آن با پیش کسوتانش را مورد تأمّل قرار می دهیم و سپس دیدگاه های آنان را در خصوص تاریخ انسان با تعمّق بیشتری بر سویه های حماسی، اخلاقی و  در آثار ویکتورهوگو پی می گیریم. به زعم ما، این بررسی نقاط فصل و وصل اندیشه های دو نویسنده را با وضوح بیشتری نمایان خواهد کرد.